واکنش های استرسی مختلف به طور جدی بر تغذیه و رشد آبزیان تأثیر می گذارد، میزان بقا را کاهش می دهد و حتی باعث مرگ می شود.افزودن بتائین در خوراک می تواند به کاهش مصرف غذای حیوانات آبزی در شرایط بیماری یا استرس، حفظ مصرف مواد مغذی و کاهش برخی شرایط بیماری یا واکنش های استرس کمک کند.

بتائین می تواند به ماهی قزل آلا در برابر استرس سرمای زیر 10 درجه سانتیگراد مقاومت کند و یک افزودنی ایده آل برای برخی از ماهی ها در زمستان است.نهال های ماهی کپور علفزاری که برای مسافت طولانی منتقل شده بودند به ترتیب با شرایط یکسان در حوضچه های A و B قرار گرفتند.0.3 درصد بتائین به خوراک ماهی کپور در استخر a اضافه شد و بتائین به خوراک ماهی کپور در استخر B اضافه نشد. نمرد؛بچه ماهی در حوضچه B به آرامی غذا خورد و تلفات آن 4.5 درصد بود که نشان می دهد بتائین اثر ضد استرس دارد.

بتائین یک ماده بافر برای استرس اسمزی است.می توان از آن به عنوان یک عامل محافظ اسمزی برای سلول ها استفاده کرد.این می تواند تحمل سلول های بیولوژیکی به خشکی، رطوبت بالا، نمک زیاد و محیط هایپرتونیک را بهبود بخشد، از از دست دادن آب سلولی و ورود نمک جلوگیری کند، عملکرد پمپ Na-K غشای سلولی را بهبود بخشد، فعالیت آنزیم و عملکرد ماکرومولکولی بیولوژیکی را تثبیت کند، به طوری که برای تنظیم فشار اسمزی بافت و سلول و تعادل یونی، حفظ عملکرد جذب مواد مغذی، افزایش تحمل ماهی و میگو در هنگام تغییر شدید فشار اسمزی و بهبود سرعت گفتار.

غلظت نمک های معدنی در آب دریا بسیار زیاد است که برای رشد و بقای ماهی ها مساعد نیست.آزمایش ماهی کپور نشان می دهد که افزودن 1.5 درصد بتائین / اسید آمینه به طعمه می تواند آب ماهیچه ماهی های آب شیرین را کاهش دهد و پیری ماهی های آب شیرین را به تاخیر بیندازد.هنگامی که غلظت نمک معدنی در آب افزایش می‌یابد (مانند آب دریا)، برای حفظ تعادل الکترولیت و فشار اسمزی ماهی‌های آب شیرین و انتقال هموار از ماهی آب شیرین به محیط آب دریا مفید است.بتائین به ارگانیسم های دریایی کمک می کند تا غلظت نمک کم در بدن خود را حفظ کنند، به طور مداوم آب را دوباره پر کنند، در تنظیم اسمزی نقش داشته باشند و ماهی های آب شیرین را قادر می سازد تا خود را با تغییر محیط آب دریا سازگار کنند.