Het fokken en verbeteren van moderne varkens wordt uitgevoerd volgens de menselijke behoeften.Het doel is om varkens minder te laten eten, sneller te laten groeien, meer te laten produceren en een hoog mager vleesgehalte te laten hebben.Het is voor de natuurlijke omgeving moeilijk om aan deze eisen te voldoen, dus het is noodzakelijk om goed te presteren in de kunstmatige omgeving!

De koeling en het behoud van warmte, de controle van de droge vochtigheid, het rioleringssysteem, de luchtkwaliteit in de stal, het logistieke systeem, het voersysteem, de kwaliteit van de apparatuur, het productiebeheer, het voer en de voeding, de veredelingstechnologie enzovoort hebben allemaal invloed op de productieprestaties en de gezondheidsstatus van varkens.

De huidige situatie waarmee we worden geconfronteerd, is dat er steeds meer varkensepidemieën zijn, steeds meer vaccins en diergeneesmiddelen, en dat het steeds moeilijker wordt om varkens te fokken.Veel varkenshouderijen hebben nog steeds geen winst of zelfs verlies als de varkensmarkt een recordhoogte heeft bereikt en het langst heeft geduurd.

Dan kunnen we niet anders dan nadenken over de vraag of de huidige methode om varkensepidemieën aan te pakken juist is of dat de richting verkeerd is.We moeten nadenken over de grondoorzaken van de ziekte in de varkenssector.Komt dat doordat het virus en de bacteriën te sterk zijn of omdat de constitutie van varkens te zwak is?

De industrie besteedt nu dus steeds meer aandacht aan de niet-specifieke immuunfunctie van varkens!

Factoren die de niet-specifieke immuunfunctie van varkens beïnvloeden:

1. Voeding

Tijdens het proces van pathogene infectie wordt het immuunsysteem van dieren geactiveerd, het lichaam synthetiseert een groot aantal cytokines, chemische factoren, acute fase-eiwitten, immuunantilichamen, enz., de stofwisseling wordt aanzienlijk verbeterd, de warmteproductie wordt verhoogd en de lichaamstemperatuur wordt verhoogd, waardoor veel voedingsstoffen nodig zijn.

Ten eerste is er een groot aantal aminozuren nodig om eiwitten, antilichamen en andere actieve stoffen in de acute fase te synthetiseren, wat resulteert in een verhoogd verlies van lichaamseiwitten en een verhoogde uitscheiding van stikstof.Tijdens het proces van pathogene infecties komt de aanvoer van aminozuren voornamelijk voort uit de afbraak van lichaamseiwitten, omdat de eetlust en voedselinname van dieren sterk worden verminderd of zelfs worden gevast.Een verbeterd metabolisme zal onvermijdelijk de vraag naar vitamines en sporenelementen vergroten.

Aan de andere kant leidt de uitdaging van epidemische ziekten tot oxidatieve stress bij dieren, waardoor een groot aantal vrije radicalen ontstaat en de consumptie van antioxidanten (VE, VC, Se, enz.) toeneemt.

In de uitdaging van epidemische ziekten wordt het metabolisme van dieren verbeterd, wordt de behoefte aan voedingsstoffen vergroot en wordt de distributie van voedingsstoffen bij dieren veranderd van groei naar immuniteit.Deze metabolische reacties van dieren zijn bedoeld om epidemische ziekten te weerstaan ​​en zoveel mogelijk te overleven, wat het resultaat is van langetermijnevolutie of natuurlijke selectie.Onder kunstmatige selectie wijkt het metabolische patroon van varkens in de strijd tegen epidemische ziekten echter af van het spoor van natuurlijke selectie.

De afgelopen jaren heeft de vooruitgang in de varkensfokkerij het groeipotentieel van varkens en de groeisnelheid van mager vlees aanzienlijk verbeterd.Zodra dergelijke varkens besmet zijn, verandert de distributiewijze van de beschikbare voedingsstoffen tot op zekere hoogte: de voedingsstoffen die aan het immuunsysteem worden toegewezen, nemen af ​​en de voedingsstoffen die aan de groei worden toegewezen, nemen toe.

Onder gezonde omstandigheden is dit natuurlijk gunstig voor het verbeteren van de productieprestaties (het fokken van varkens wordt uitgevoerd onder zeer gezonde omstandigheden), maar wanneer ze worden uitgedaagd door epidemische ziekten, hebben dergelijke varkens een lage immuniteit en een hogere sterfte dan oude variëteiten (lokale varkens in China groeien langzaam, maar hun ziekteresistentie is veel hoger dan die van moderne buitenlandse varkens).

Voortdurende focus op de keuze om de groeiprestaties te verbeteren heeft de verdeling van voedingsstoffen genetisch veranderd, waardoor andere functies dan groei moeten worden opgeofferd.Daarom moet het fokken van magere varkens met een hoog productiepotentieel zorgen voor een hoog voedingsniveau, vooral in het kader van de uitdaging van epidemische ziekten, om de toevoer van voeding te garanderen, zodat er voldoende voedingsstoffen voor immunisatie zijn, en varkens kunnen epidemische ziekten overwinnen.

In geval van eb in de varkenshouderij of economische problemen op varkenshouderijen, verminder het voeraanbod voor varkens.Zodra de epidemie toeslaat, zijn de gevolgen waarschijnlijk desastreus.

2. Stress

Stress vernietigt de slijmvliesstructuur van varkens en verhoogt het risico op infectie bij varkens.

Spanningleidt tot de toename van vrije zuurstofradicalen en vernietigt de permeabiliteit van het celmembraan.De permeabiliteit van het celmembraan nam toe, wat gunstiger was voor het binnendringen van bacteriën in de cellen;Stress leidt tot excitatie van het sympathische bijniermergsysteem, voortdurende samentrekking van viscerale bloedvaten, slijmvliesischemie, hypoxisch letsel, erosie van zweren;Stress leidt tot stofwisselingsstoornissen, toename van intracellulaire zure stoffen en slijmvliesschade veroorzaakt door cellulaire acidose;Stress leidt tot een verhoogde secretie van glucocorticoïden en glucocorticoïden remmen de celregeneratie van het slijmvlies.

Stress verhoogt het risico op ontgifting bij varkens.

Verschillende stressfactoren zorgen ervoor dat het lichaam een ​​groot aantal vrije zuurstofradicalen produceert, die vasculaire endotheelcellen beschadigen, intravasculaire granulocytaggregatie veroorzaken, de vorming van microtrombose en endotheelcelschade versnellen, de verspreiding van virussen vergemakkelijken en het risico op ontgifting vergroten.

Stress vermindert de lichaamsweerstand en vergroot de kans op instabiliteit bij varkens.

Enerzijds zal endocriene regulatie tijdens stress het immuunsysteem remmen, aangezien glucocorticoïden een remmend effect hebben op de immuunfunctie;Aan de andere kant zal de toename van vrije zuurstofradicalen en pro-inflammatoire factoren veroorzaakt door stress de immuuncellen direct beschadigen, wat resulteert in de afname van het aantal immuuncellen en de onvoldoende uitscheiding van interferon, wat resulteert in immunosuppressie.

Specifieke manifestaties van niet-specifieke immuunafname:

● ooguitwerpselen, traanvlekken, rugbloedingen en andere drie vuile problemen

Rugbloedingen, oude huid en andere problemen duiden erop dat het eerste immuunsysteem van het lichaam, het lichaamsoppervlak en de slijmvliesbarrière beschadigd zijn, waardoor ziekteverwekkers gemakkelijker het lichaam binnendringen.

De essentie van traanplaque is dat de traanklier voortdurend tranen afscheidt om verdere infectie van ziekteverwekkers via lysozym te voorkomen.Traanplaque geeft aan dat de functie van de lokale mucosale immuunbarrière op het oogoppervlak is verminderd en dat de ziekteverwekker niet volledig is verwijderd.Het toonde ook aan dat een of twee SIgA- en complementeiwitten in het oogslijmvlies onvoldoende waren.

● achteruitgang van de zeugprestaties

Het eliminatiepercentage van reservezeugen is te hoog, drachtige zeugen aborteren, krijgen doodgeboorten, mummies, zwakke biggen, enz.;

Verlengde oestrische periode en terugkeer naar oestrus na het spenen;De melkkwaliteit van lacterende zeugen daalde, de immuniteit van pasgeboren biggen was slecht, de productie was traag en de diarree was hoog.

Er is een slijmvliessysteem in alle slijmvliesdelen van zeugen, inclusief de borst, het spijsverteringskanaal, de baarmoeder, het voortplantingskanaal, de niertubuli, de huidklieren en andere submucosa, dat een immuunbarrièrefunctie op meerdere niveaus heeft om infectie met pathogenen te voorkomen.

Neem het oog als voorbeeld:

① Oculair epitheelcelmembraan en de uitgescheiden lipide- en watercomponenten ervan vormen een fysieke barrière tegen ziekteverwekkers.

②AntibacterieelComponenten die worden uitgescheiden door klieren in het oogslijmvliesepitheel, zoals tranen die worden afgescheiden door traanklieren, bevatten een grote hoeveelheid lysozym, dat bacteriën kan doden en de bacteriële voortplanting kan remmen, en een chemische barrière tegen pathogenen kan vormen.

③ Macrofagen en natuurlijke killercellen van NK, verspreid in de weefselvloeistof van mucosale epitheelcellen, kunnen pathogenen fagocyteren en door pathogenen geïnfecteerde cellen verwijderen, waardoor een immuuncelbarrière wordt gevormd.

④ De lokale mucosale immuniteit bestaat uit immunoglobuline SIgA uitgescheiden door plasmacellen verdeeld in het bindweefsel van de subepitheliale laag van het oogslijmvlies en complementeiwit dat overeenkomt met de hoeveelheid ervan.

Lokaalmucosale immuniteitspeelt daarbij een belangrijke rolimmuun verdediging, die uiteindelijk ziekteverwekkers kan elimineren, het herstel van de gezondheid kan bevorderen en herhaalde infecties kan voorkomen.

De oude huid- en traanvlekken van zeugen duiden op schade aan de algehele mucosale immuniteit!

Principe: evenwichtige voeding en solide basis;Leverbescherming en ontgifting om de gezondheid te verbeteren;Verminder stress en stabiliseer het interne milieu;Redelijke vaccinatie om virusziekten te voorkomen.

Waarom hechten we belang aan leverbescherming en ontgifting bij het verbeteren van de niet-specifieke immuniteit?

De lever is een van de leden van het immuunsysteem.Aangeboren immuuncellen zoals macrofagen, NK- en NKT-cellen komen het meest voor in de lever.Macrofagen en lymfocyten in de lever zijn respectievelijk de sleutel tot cellulaire immuniteit en humorale immuniteit!Het is ook de basiscel van niet-specifieke immuniteit!Zestig procent van de macrofagen in het hele lichaam verzamelt zich in de lever.Nadat ze de lever zijn binnengekomen, worden de meeste antigenen uit de darm ingeslikt en geklaard door macrofagen (Kupffer-cellen) in de lever, en een klein deel wordt door de nieren gezuiverd;Bovendien zullen de meeste virussen, bacteriële antigeen-antilichaamcomplexen en andere schadelijke stoffen uit de bloedcirculatie worden ingeslikt en opgeruimd door Kupffer-cellen om te voorkomen dat deze schadelijke stoffen het lichaam beschadigen.Het door de lever gezuiverde gifafval moet via de gal naar de darm worden afgevoerd en vervolgens via de ontlasting uit het lichaam worden afgevoerd.

Als het metabolische transformatiecentrum van voedingsstoffen speelt de lever een onvervangbare rol bij de soepele transformatie van voedingsstoffen!

Onder stress zullen varkens de stofwisseling verhogen en het anti-stressvermogen van varkens verbeteren.In dit proces zullen de vrije radicalen bij varkens sterk toenemen, wat de belasting van varkens zal vergroten en tot een afname van de immuniteit zal leiden.De productie van vrije radicalen is positief gecorreleerd met de intensiteit van het energiemetabolisme, dat wil zeggen: hoe krachtiger het metabolisme van het lichaam, hoe meer vrije radicalen er zullen worden geproduceerd.Hoe krachtiger het metabolisme van organen, hoe gemakkelijker en sterker ze zullen worden aangevallen door vrije radicalen.De lever bevat bijvoorbeeld een verscheidenheid aan enzymen, die niet alleen deelnemen aan het metabolisme van koolhydraten, eiwitten, vetten, vitamines en hormonen, maar ook de functies hebben van ontgifting, uitscheiding, uitscheiding, coagulatie en immuniteit.Het produceert meer vrije radicalen en is schadelijker door vrije radicalen.

Om de niet-specifieke immuniteit te verbeteren, moeten we daarom aandacht besteden aan de leverbescherming en ontgifting van varkens!