دی فرمت پتاسیم(PDF) یک نمک کونژوگه است که به عنوان یک افزودنی خوراک غیر آنتی بیوتیکی برای تقویت رشد دام استفاده می شود.با این حال، مطالعات بسیار محدودی بر روی گونه های آبزی ثبت شده است و اثربخشی آن متناقض است.

مطالعه قبلی روی ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس نشان داد که رژیم های غذایی حاوی پودر ماهی تیمار شده با 1.4 ولت PDF باعث بهبود کارایی خوراک و سرعت رشد می شود.نتایج بر اساس رشد ماهی تیلاپیا هیبریدی نیز نشان داد که افزودن 0.2 درصد PDF در جیره های آزمایشی به طور قابل توجهی باعث افزایش رشد و بازده خوراک و کاهش عفونت های باکتریایی شد.

در مقابل، مطالعه ای بر روی تیلاپیا هیبرید نوجوان نشان داد که مکمل PDF تا 1.2 درصد از رژیم غذایی، علیرغم سرکوب قابل توجه باکتری های روده، بهبودی در عملکرد رشد نشان نداد.بر اساس اطلاعات محدود موجود، کارایی PDF در عملکرد ماهی بسته به گونه، مرحله زندگی، سطوح مکمل PDF، فرمول آزمایش و شرایط کشت متفاوت است.

طراحی تجربی

یک آزمایش رشد در مؤسسه اقیانوسی در هاوایی، ایالات متحده، برای ارزیابی تأثیر PDF بر عملکرد رشد و قابلیت هضم میگوی سفید اقیانوس آرام که در یک سیستم آب شفاف کشت شده بود، انجام داد.این توسط خدمات تحقیقات کشاورزی وزارت کشاورزی ایالات متحده و از طریق یک توافقنامه همکاری با دانشگاه آلاسکا فیربنکس تامین شد.

میگوی سفید نوجوان اقیانوس آرام (Litopenaeus vannamei) در یک سیستم آب تمیز جریان عبوری داخلی با شوری 31 ppt و دمای 25 درجه سانتیگراد کشت داده شدند.آنها با شش رژیم غذایی آزمایشی با 35 درصد پروتئین و 6 درصد لیپید حاوی PDF در 0، 0.3، 0.6، 1.2 یا 1.5 درصد تغذیه شدند.

برای هر 100 گرم، رژیم غذایی پایه شامل 30.0 گرم کنجاله سویا، 15.0 گرم کنجاله پولاک، 6.0 گرم کنجاله ماهی مرکب، 2.0 گرم روغن منهادن، 2.0 گرم لسیتین سویا، 33.8 گرم 2.1 گرم اکسید 1 گرم و 1 گرم 1 گرم دیگر بود. مواد تشکیل دهنده (از جمله مواد معدنی و ویتامین ها).برای هر جیره، چهار مخزن 52 لیتری در 12 میگو/مخزن ذخیره شد.با وزن اولیه بدن 0.84 گرم، میگوها چهار بار در روز به مدت هشت هفته با دست تغذیه شدند تا سیر شوند.

برای آزمایش قابلیت هضم، 120 میگو با وزن بدن 9 تا 10 گرم در هر یک از 18 تانک 550 لیتری با سه مخزن / تیمار جیره کشت داده شدند.از اکسید کروم به عنوان نشانگر داخلی برای اندازه گیری ضریب هضم ظاهری استفاده شد.

نتایج

افزایش وزن هفتگی میگو از 0.6 تا 0.8 گرم بود و تمایل به افزایش در تیمارها با جیره های PDF 1.2 و 1.5 درصد داشت، اما تفاوت معنی داری (0.05 > P) در بین تیمارهای رژیمی نداشت.بقای میگو در آزمایش رشد 97 درصد یا بیشتر بود.

نسبت تبدیل خوراک (FCRs) برای جیره‌های با 0.3 و 0.6 درصد PDF مشابه بود، و هر دو کمتر از FCR برای جیره PDF 1.2 درصد بودند (P <0.05) با این حال، FCRs برای کنترل، 1.2 و 1.5 درصد PDF رژیم غذایی مشابه بود (05/0 > P).

میگوهایی که با جیره 1.2 درصد تغذیه می شدند، قابلیت هضم کمتری داشتند (P <0.05) برای ماده خشک، پروتئین و انرژی ناخالص نسبت به میگوهایی که با سایر جیره ها تغذیه می شدند (شکل 2).با این حال، قابلیت هضم لیپیدهای رژیم غذایی آنها تحت تأثیر سطوح PDF قرار نگرفت (05/0 > P).

دیدگاه ها

این مطالعه نشان داد که مکمل PDF تا 1.5 درصد در یک رژیم غذایی بر رشد و بقای میگوهای کشت شده در سیستم آب شفاف تأثیری ندارد.این مشاهدات مشابه یافته های قبلی در مورد تیلاپیا نوجوانان هیبریدی بود، اما با نتایجی که در تحقیقات با ماهی آزاد اقیانوس اطلس و رشد ماهی تیلاپیا هیبریدی یافت شد متفاوت بود.

اثرات PDF رژیم غذایی بر FCR و قابلیت هضم، وابستگی دوز را در این مطالعه نشان داد.ممکن است FCR بالای رژیم PDF 1.2 درصد به دلیل قابلیت هضم کم پروتئین، ماده خشک و انرژی ناخالص برای جیره باشد.اطلاعات بسیار محدودی در مورد اثرات PDF بر قابلیت هضم مواد غذایی در گونه های آبزی وجود دارد.

نتایج این مطالعه با نتایج گزارش قبلی متفاوت بود که می‌گفت افزودن PDF به پودر ماهی در طول دوره ذخیره‌سازی قبل از پردازش خوراک، قابلیت هضم پروتئین را افزایش می‌دهد.کارایی های مختلف پی دی اف رژیمی که در مطالعات فعلی و قبلی یافت می شود ممکن است به دلیل شرایط مختلف مانند گونه های آزمایشی، سیستم کشت، فرمول غذایی یا سایر شرایط آزمایشی باشد.دلیل دقیق این اختلاف مشخص نیست و نیاز به بررسی بیشتر دارد.