Kaliumdiformaat(PDF) is een geconjugeerd zout dat is gebruikt als een niet-antibiotisch voeradditief om de groei van vee te bevorderen.Er zijn echter zeer beperkte onderzoeken gedocumenteerd bij in het water levende soorten, en de effectiviteit ervan is tegenstrijdig.

Uit een eerder onderzoek naar Atlantische zalm bleek dat diëten met vismeel behandeld met 1,4v PDF de voerefficiëntie en groeisnelheid verbeterden.Resultaten op basis van de groei van hybride tilapia gaven ook aan dat de toevoeging van 0,2 procent PDF in testdiëten de groei en voerefficiëntie aanzienlijk verhoogde en bacteriële infecties verminderde.

Daarentegen toonde een onderzoek naar juveniele hybride tilapia aan dat suppletie van PDF tot 1,2 procent van de voeding geen verbetering in de groeiprestaties liet zien, ondanks het feit dat de darmbacteriën aanzienlijk werden onderdrukt.Op basis van de beperkte beschikbare informatie lijkt de werkzaamheid van PDF bij de prestaties van vissen te variëren, afhankelijk van de soort, het levensstadium, de suppletieniveaus van PDF, de testformulering en de kweekomstandigheden.

Experimenteel ontwerp

voerde een groeiproef uit bij het Oceanic Institute in Hawaï, VS, om het effect van PDF op de groeiprestaties en verteerbaarheid van Pacifische witte garnalen gekweekt in een helderwatersysteem te evalueren.Het werd gefinancierd door het Amerikaanse ministerie van Landbouw, Agricultural Research Service en via een samenwerkingsovereenkomst met de University of Alaska Fairbanks.

Jonge Pacifische witte garnaal (Litopenaeus vannamei) werden gekweekt in een binnenshuis doorstroomsysteem met schoon water met een zoutgehalte van 31 ppt en een temperatuur van 25 graden Celsius.Ze kregen zes testdiëten met 35 procent eiwit en 6 procent lipiden die PDF bevatten van 0, 0,3, 0,6, 1,2 of 1,5 procent.

Voor elke 100 g werd het basisdieet zo samengesteld dat het 30,0 gram sojameel, 15,0 gram koolvismeel, 6,0 gram inktvismeel, 2,0 gram menhadenolie, 2,0 gram sojalecithine, 33,8 gram volkoren tarwe, 1,0 gram chroomoxide en 11,2 gram andere stoffen bevatte. ingrediënten (waaronder mineralen en vitamines).Voor elk dieet werden vier tanks van 52 liter gevuld met 12 garnalen/tank.Met een aanvankelijk lichaamsgewicht van 0,84 gram werden de garnalen gedurende acht weken vier keer per dag met de hand gevoerd tot ze schijnbaar verzadigd waren.

Voor de verteerbaarheidsproef werden 120 garnalen met een lichaamsgewicht van 9 tot 10 gram gekweekt in elk van de 18 tanks van 550 liter met drie tanks/dieetbehandeling.Chroomoxide werd gebruikt als interne marker voor het meten van de schijnbare verteerbaarheidscoëfficiënt.

Resultaten

De wekelijkse gewichtstoename van garnalen varieerde van 0,6 tot 0,8 gram en neigde toe te nemen bij behandelingen met 1,2 en 1,5 procent PDF-diëten, maar was niet significant (P > 0,05) verschillend tussen de dieetbehandelingen.De overleving van garnalen was in de groeiproef 97 procent of hoger.

De voederconversieratio’s (FCR’s) waren vergelijkbaar voor de diëten met 0,3 en 0,6 procent PDF, en beide waren lager dan de FCR voor het 1,2 procent PDF-dieet (P < 0,05). De FCR’s voor de controle, 1,2 en 1,5 procent PDF diëten waren vergelijkbaar (P > 0,05).

Garnalen die het 1,2 procent dieet kregen, hadden een lagere verteerbaarheid (P < 0,05) voor droge stof, eiwit en bruto energie dan de garnalen die de andere diëten kregen (Fig. 2).Hun verteerbaarheid van voedingslipiden werd echter niet beïnvloed (P > 0,05) door de PDF-niveaus.

Perspectieven

Deze studie toonde aan dat suppletie van PDF tot 1,5 procent in een dieet geen invloed had op de groei en overleving van garnalen gekweekt in een helderwatersysteem.Deze waarneming was vergelijkbaar met een eerdere bevinding met hybride juveniele tilapia, maar verschilde van de resultaten gevonden in onderzoek met Atlantische zalm en de groei van hybride tilapia.

De effecten van PDF in de voeding op FCR en verteerbaarheid brachten in dit onderzoek dosisafhankelijkheid aan het licht.Het is mogelijk dat de hoge FCR van het 1,2 procent PDF-dieet te wijten was aan de lage verteerbaarheid van eiwitten, droge stof en bruto-energie voor het dieet.Er is zeer beperkte informatie over de effecten van PDF op de verteerbaarheid van voedingsstoffen bij aquatische soorten.

De resultaten van dit onderzoek waren anders dan die van een eerder rapport waarin werd gesteld dat de toevoeging van PDF aan vismeel tijdens de opslagperiode vóór de voerverwerking de verteerbaarheid van eiwitten verhoogde.De verschillende efficiënties van PDF-dieet die in de huidige en eerdere onderzoeken zijn gevonden, kunnen te wijten zijn aan de verschillende omstandigheden, zoals het testen van soorten, het kweeksysteem, de voedingsformulering of andere experimentele omstandigheden.De exacte reden voor deze discrepantie was niet duidelijk en rechtvaardigt verder onderzoek.