سدیم بوتیرات یا تریبوتیرین"کدام را انتخاب کنم"؟

به طور معمول شناخته شده است که اسید بوتیریک منبع مهم انرژی برای سلول های روده بزرگ است.علاوه بر این، در واقع منبع سوخت ترجیحی است و تا 70٪ از کل انرژی مورد نیاز آنها را تامین می کند.با این حال، 2 فرم برای انتخاب وجود دارد.این مقاله مقایسه ای بین هر دو ارائه می دهد و به پاسخ به این سوال کمک می کند که کدام یک را انتخاب کنیم؟

استفاده از بوتیرات به عنوان یک افزودنی خوراک به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته و برای چندین دهه در کشاورزی دام مورد استفاده قرار گرفته است و برای اولین بار در گوساله ها برای تحریک رشد اولیه شکمبه قبل از استفاده در خوک و طیور استفاده می شود.

افزودنی های بوتیرات نشان داده است که افزایش وزن بدن (BWG) و نرخ تبدیل خوراک (FCR) را بهبود می بخشد، مرگ و میر را کاهش می دهد و تأثیر بیماری های مربوط به روده را کاهش می دهد.

منابع رایج اسید بوتیریک برای خوراک دام به 2 شکل موجود است:

1. به صورت نمک (یعنی بوتیرات سدیم) یا
2. به شکل یک تری گلیسیرید (یعنی تریبوتیرین).

سپس سوال بعدی می آید -کدام را انتخاب کنم؟این مقاله مقایسه ای کنار هم از هر دو را ارائه می دهد.

فرایند تولید

بوتیرات سدیم:از طریق یک واکنش اسید-باز برای تشکیل نمک با نقطه ذوب بالا تولید می شود.

NaOH+C4 H8 O2=C4 H7 COONa+H2O

(سدیم هیدروکسید + اسید بوتیریک = سدیم بوتیرات + آب)

تریبوتیرین:از طریق استری‌سازی تولید می‌شود که در آن 3 اسید بوتیریک به گلیسرول متصل می‌شود و تریبوتیرین را تشکیل می‌دهد.تریبوتیرین نقطه ذوب پایینی دارد.

C3H8O3+3C4H8O2= C15 H26 O6+3H2O

(گلیسرول + اسید بوتیریک = تری بوتیرین + آب)

کدام یک اسید بوتیریک بیشتری در هر کیلوگرم محصول تولید می کند؟

از جانبمیز 1، میزان اسید بوتیریک موجود در محصولات مختلف را می دانیم.با این حال، ما همچنین باید در نظر بگیریم که این محصولات چقدر اسید بوتیریک را در روده آزاد می کنند.از آنجایی که بوتیرات سدیم یک نمک است، به راحتی در بوتیرات آزاد کننده آب حل می شود، بنابراین می توانیم فرض کنیم که 100٪ بوتیرات از بوتیرات سدیم هنگام حل شدن آزاد می شود.از آنجایی که بوتیرات سدیم به آسانی تجزیه می شود، اشکال محافظت شده (به عنوان مثال ریزپوشانی) بوتیرات سدیم به آن کمک می کند تا به آزادسازی آهسته مداوم بوتیرات در سراسر روده تا روده بزرگ برسد.

تریبوتیرین در اصل یک تری آسیل گلیسرید (TAG) است که یک استر مشتق شده از گلیسرول و 3 اسید چرب است.تریبوتیرین برای آزادسازی بوتیرات متصل به گلیسرول به لیپاز نیاز دارد.اگرچه 1 تریبوتیرین حاوی 3 بوتیرات است، اما آزاد شدن هر 3 بوتیرات تضمینی نیست.این به این دلیل است که لیپاز منطقه ای انتخابی است.این می تواند تری اسیل گلیسریدها را در R1 و R3، فقط R2 یا به طور غیر اختصاصی هیدرولیز کند.لیپاز همچنین دارای ویژگی سوبسترا است زیرا آنزیم می تواند بین زنجیره های آسیل متصل به گلیسرول و ترجیحاً انواع خاصی را از هم جدا کند.از آنجایی که تریبوتیرین برای آزادسازی بوتیرات خود به لیپاز نیاز دارد، ممکن است رقابت بین تریبوتیرین و سایر TAGها برای لیپاز وجود داشته باشد.

آیا بوتیرات سدیم و تریبوتیرین بر مصرف خوراک تأثیر می گذارد؟

بوتیرات سدیم بوی بدی دارد که برای انسان کمتر خوشایند است اما پستانداران آن را دوست دارند.سدیم بوتیرات 3.6 تا 3.8 درصد چربی شیر در شیر مادر را تشکیل می دهد، بنابراین می تواند به عنوان یک جذب کننده خوراک عمل کند و غرایز ذاتی بقای پستانداران را تحریک کند.جدول 2).با این حال، برای اطمینان از انتشار آهسته در روده، بوتیرات سدیم معمولاً با یک پوشش ماتریکس چربی (به عنوان مثال پالم استئارین) محصور می شود.این همچنین به کاهش بوی ترش بوتیرات سدیم کمک می کند.

از طرف دیگر تریبوتیرین بی بو است اما طعمی گس دارد.جدول 2).افزودن مقادیر زیاد ممکن است اثرات منفی بر مصرف خوراک داشته باشد.تریبوتیرین یک مولکول طبیعی پایدار است که می تواند از دستگاه گوارش فوقانی عبور کند تا زمانی که توسط لیپاز در روده شکافته شود.همچنین در دمای اتاق غیرفرار است، بنابراین معمولاً پوشش داده نمی شود.تریبوتیرین معمولا از دی اکسید سیلیس بی اثر به عنوان حامل خود استفاده می کند.دی اکسید سیلیس متخلخل است و ممکن است در طول هضم، تریبوتیرین را به طور کامل آزاد نکند.تریبوتیرین همچنین دارای فشار بخار بالاتری است که باعث فرار آن در هنگام گرم شدن می شود.بنابراین، ما توصیه می کنیم از تریوبیرین به صورت امولسیون شده یا به صورت محافظت شده استفاده شود.