Με την επέκταση της κλίμακας καλλιέργειας και την αύξηση της πυκνότητας καλλιέργειας, η νόσος του Apostichopus japonicus γίνεται όλο και πιο σημαντική, γεγονός που έχει επιφέρει σοβαρές απώλειες στον κλάδο της υδατοκαλλιέργειας.Οι ασθένειες του Apostichopus japonicus προκαλούνται κυρίως από βακτήρια, ιούς και βλεφαρίδες, μεταξύ των οποίων το σύνδρομο σήψης του δέρματος που προκαλείται από το Vibrio brilliant είναι το πιο σοβαρό.Με την επιδείνωση της νόσου, το τοίχωμα του σώματος του Apostichopus japonicus έλκη, σχηματίζοντας μπλε και λευκές κηλίδες, και τελικά αυτοδιαλύεται μέχρι θανάτου, διαλύοντας σε ρινική βλέννα σαν κολλοειδές.Στην παραδοσιακή πρόληψη και θεραπεία ασθενειών, τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται ευρέως.Όμως η μακροχρόνια χρήση αντιβιοτικών δεν έχει μόνο τον κρυφό κίνδυνο της βακτηριακής αντοχής και των υπολειμμάτων φαρμάκων, αλλά φέρνει επίσης την ασφάλεια των τροφίμων και τη ρύπανση του περιβάλλοντος.Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη ενός μη ρυπογόνου, μη υπολειμματικού, ασφαλούς παρασκευάσματος για τη μείωση της ασθένειας του αγγουριού της θάλασσας είναι ένα από τα καυτά σημεία της τρέχουσας έρευνας.

Το διμυρμηκικό κάλιο είναι μια λευκή κρυσταλλική χαλαρή σκόνη, ξηρή και άγευστη.Είναι το πρώτο μη αντιβιοτικό πρόσθετο ζωοτροφών που εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να αντικαταστήσει τα αντιβιοτικά.Μπορεί να προωθήσει την ανάπτυξη καλλιεργημένων ζώων, να αναστείλει την ανάπτυξη επιβλαβών βακτηρίων και να βελτιώσει το εντερικό περιβάλλον, το διμυρμηκικό κάλιο μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ανάπτυξη και την απόδοση των υδρόβιων οργανισμών.

1 Αποτελέσματα δοκιμής

1.1 Επιδράσεις του διατροφικού διμυρμηκικού καλίου στην ανάπτυξη και την επιβίωση του αγγουριού Apostichopus japonicus

Ο ειδικός ρυθμός ανάπτυξης του Apostichopus japonicus αυξήθηκε σημαντικά με την αύξηση της διατροφικής περιεκτικότητας σε διμυρμηκικό κάλιο.Όταν η διατροφική περιεκτικότητα σε διμυρμηκικό κάλιο έφτασε το 0,8%, δηλαδή όταν η περιεκτικότητα σε διμυρμηκικό κάλιο στη διατροφή ήταν 1,0% και 1,2%, ο ειδικός ρυθμός ανάπτυξης του Apostichopus japonicus ήταν σημαντικά υψηλότερος από αυτόν των άλλων θεραπειών, αλλά δεν υπήρχε σημαντική διαφορά (P > 0,05) (πίνακας 2-2).Το ποσοστό επιβίωσης του αγγουριού ήταν 100% σε όλες τις ομάδες.

1.2 Επιδράσεις του διαιτητικού διμυρμηκικού καλίου στους ανοσολογικούς δείκτες του αγγουριού Apostichopus japonicus

Σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, διαφορετικά επίπεδα δικαρβοξυλικού καλίου θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη φαγοκυτταρική ικανότητα των κολοκυττάρων και την παραγωγή Ο2 - σε διαφορετικούς βαθμούς (πίνακας 2-3).Όταν προστέθηκε διμυρμηκικό κάλιο σε αναλογία 1,0% και 1,2%, η φαγοκυτταρική δραστηριότητα των κελοκυτταρικών κυττάρων και η παραγωγή αντιδραστικών ειδών οξυγόνου O2 – στο αγγούρι θαλάσσης ήταν σημαντικά υψηλότερες από αυτές της ομάδας ελέγχου, αλλά δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ του 1% και του αγγουριού. 1,2% ομάδες διμυρμηκικού καλίου ή μεταξύ άλλων επιπέδων διμυρμηκικού καλίου και της ομάδας ελέγχου.Με την αύξηση της περιεκτικότητας σε δικαρβοξυλικό κάλιο στις ζωοτροφές, αυξήθηκαν τα SOD και NOS του αγγουριού θαλάσσης.

1.3 Επίδραση του διατροφικού διμυρμηκικού καλίου στην αντοχή του αγγουριού στη μόλυνση Vibrio brilliant

1,4 ημέρες μετά την πρόκληση, η αθροιστική θνησιμότητα του αγγουριού της θάλασσας στην ομάδα ελέγχου ήταν 46,67%, η οποία ήταν σημαντικά υψηλότερη από αυτή στις ομάδες διμυρμηκικού καλίου 0,4%, 0,6%, 0,8%, 1,0% και 1,2% (26,67%, 26,67%, 30 %, 30% και 23,33%), αλλά δεν υπήρξε σημαντική διαφορά με την ομάδα θεραπείας 0,2% (38,33%).Η θνησιμότητα του αγγουριού της θάλασσας σε ομάδες διμυρμηκικού καλίου 0,4%, 0,6%, 0,8%, 1,0% και 1,2% δεν είχε σημαντική διαφορά.

2. Συζήτηση

2.1 Επίδραση του δικαρβοξυλικού καλίου στην ανάπτυξη του αγγουριού Apostichopus japonicus

Στα ζώα, ο μηχανισμός δράσης του δικαρβοξυλικού καλίου είναι κυρίως να εισέλθει στη γαστρεντερική οδό, να βελτιώσει το γαστρεντερικό περιβάλλον, να ρυθμίσει το pH και να σκοτώσει επιβλαβή βακτήρια (Ramli and sunanto, 2005).Επιπλέον, το διμυρμηκικό κάλιο μπορεί επίσης να προάγει την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών στις ζωοτροφές και να βελτιώσει την πεπτικότητα και το ρυθμό χρησιμοποίησης των καλλιεργημένων ζώων.Στην εφαρμογή των υδρόβιων ζώων, τα πειράματα έχουν δείξει ότι το διμυρμηκικό κάλιο μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ανάπτυξη και το ποσοστό επιβίωσης των γαρίδων (he Suxu, Zhou Zhigang, et al., 2006).Σε αυτή τη μελέτη, η ανάπτυξη του θαλάσσιου αγγουριού (Apostichopus japonicus) προωθήθηκε με την προσθήκη δικαρβοξυλικού καλίου στις ζωοτροφές, κάτι που ήταν σύμφωνο με τα αποτελέσματα της εφαρμογής δικαρβοξυλικού καλίου σε χοιρίδια και χοίρους φινιρίσματος που αναφέρθηκαν από τη verland.Μ (2000).

2.2 Επίδραση του δικαρβοξυλικού καλίου στην ανοσία του αγγουριού Apostichopus japonicus

Το Apostichopus japonicus έχει τον ίδιο αμυντικό μηχανισμό με άλλα εχινόδερμα, ο οποίος ολοκληρώνεται με κυτταρική και μη κυτταρική (χυμική) ανοσολογική απόκριση.Χρησιμοποιείται κυρίως για τον εντοπισμό και την εξάλειψη ξένων σωμάτων που εισέρχονται στο σώμα του ζώου ή για τη μετατροπή των ξένων σωμάτων σε αβλαβείς ουσίες και την επιδιόρθωση τραυμάτων.Η κυτταρική ανοσολογική απόκριση των εχινοδερμάτων ολοκληρώνεται από μια ποικιλία κολοκυττάρων, τα οποία αποτελούν το αμυντικό σύστημα των εχινοδερμάτων.Οι κύριες λειτουργίες αυτών των κυττάρων περιλαμβάνουν τη φαγοκυττάρωση, την αντίδραση κυτταροτοξίνης και την παραγωγή αντιβακτηριακών ουσιών σε επίπεδο πήξης (kudriavtsev, 2000).Στη διαδικασία της φαγοκυττάρωσης, τα κολοκύτταρα μπορούν να προκληθούν από βακτήρια ή συστατικά βακτηριακών κυτταρικών τοιχωμάτων για να παράγουν αντιδραστικά είδη οξυγόνου (ROS), συμπεριλαμβανομένων των αριθμών H2O2, oh και O2 -.Σε αυτό το πείραμα, η προσθήκη 1,0% και 1,2% δικαρβοξυλικού καλίου στη δίαιτα αύξησε σημαντικά τη φαγοκυτταρική δραστηριότητα των κολοκυττάρων και την παραγωγή αντιδραστικών ειδών οξυγόνου.Ωστόσο, ο μηχανισμός του διμυρμηκικού καλίου που αυξάνει τη φαγοκυτταρική δραστηριότητα και την παραγωγή Ο2 πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω.

2.3 Επίδραση του δικαρβοξυλικού καλίου στην εντερική χλωρίδα του θαλάσσιου αγγουριού Apostichopus japonicus

Το δικαρβοξυλικό κάλιο μπορεί να αποσυντεθεί σε μυρμηκικό οξύ και μυρμηκικό οξύ στο ασθενές αλκαλικό περιβάλλον και να εισέλθει στα μικροβιακά κύτταρα μέσω της κυτταρικής μεμβράνης.Μπορεί να αλλάξει το περιβάλλον διαβίωσης επιβλαβών μικροοργανισμών όπως η Escherichia coli και η Salmonella αλλάζοντας την τιμή του pH μέσα στα κύτταρα και εμποδίζοντας την αναπαραγωγή τους, έτσι ώστε να ρυθμιστεί η μικροοικολογική ισορροπία του εντέρου (eidelsburger, 1998).Η επίδραση του δικαρβοξυλικού καλίου στην εντερική μικροχλωρίδα, μακροσκοπικά, το Η + που παράγεται από την αποσύνθεση του δικαρβοξυλικού καλίου μειώνει την τιμή του pH στο έντερο και αναστέλλει την ανάπτυξη της εντερικής μικροχλωρίδας.Μικροσκοπικά, το H+ εισέρχεται στα βακτηριακά κύτταρα μέσω της κυτταρικής μεμβράνης, καταστρέφει άμεσα τη δραστηριότητα των ενδοκυτταρικών ενζύμων, επηρεάζει το μεταβολισμό της μικροβιακής πρωτεΐνης και του νουκλεϊκού οξέος και παίζει ρόλο στην αποστείρωση (Roth, 1998).Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το διμυρμηκικό κάλιο είχε μικρή επίδραση στα συνολικά εντερικά βακτήρια του αγγουριού της θάλασσας, αλλά θα μπορούσε να αναστείλει σημαντικά τον αριθμό του Vibrio.

2.4 Επίδραση του δικαρβοξυλικού καλίου στην αντοχή σε ασθένειες του αγγουριού Apostichopus japonicus

Το Vibrio splendens είναι το παθογόνο βακτήριο του συνδρόμου σήψης του δέρματος του αγγουριού, το οποίο είναι επιβλαβές για την παραγωγή και την καλλιέργεια του θαλάσσιου αγγουριού.Αυτό το πείραμα απέδειξε ότι η προσθήκη δικαρβοξυλικού καλίου στην τροφή μείωσε τη θνησιμότητα του θαλάσσιου αγγουριού που είχε μολυνθεί με Vibrio brilliant.Αυτό μπορεί να σχετίζεται με την ανασταλτική δράση του διμυρμηκικού καλίου στο Vibrio.

3 Συμπέρασμα

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το διαιτητικό διμυρμηκικό κάλιο είχε σημαντική επίδραση στην ανάπτυξη του Apostichopus japonicus, είχε θετική επίδραση στη μη ειδική ανοσία του Apostichopus japonicus και ενίσχυσε τη χυμική και κυτταρική ανοσία του Apostichopus japonicus.Η προσθήκη δικαρβοξυλικού καλίου στη διατροφή μείωσε σημαντικά τον αριθμό των επιβλαβών βακτηρίων στα έντερα του αγγουριού της θάλασσας και ενίσχυσε την ανθεκτικότητα στις ασθένειες του θαλάσσιου αγγουριού που είχε μολυνθεί με Vibrio brilliant.Συμπερασματικά, το δικαρβοξυλικό κάλιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ενισχυτικό του ανοσοποιητικού στην τροφή αγγουριού θαλάσσης και η κατάλληλη δόση δικαρβοξυλικού καλίου είναι 1,0%.