Wraz ze wzrostem skali hodowli i wzrostem gęstości hodowli, choroba Apostichopus japonicus staje się coraz bardziej znacząca, co przynosi poważne straty przemysłowi akwakultury.Choroby Apostichopus japonicus wywoływane są głównie przez bakterie, wirusy i orzęski, wśród których najpoważniejszy jest zespół gnicia skóry wywołany przez Vibrio genialny.Wraz z zaostrzeniem choroby, ściana ciała Apostichopus japonicus owrzodzi, tworząc niebiesko-białe plamy, a w końcu samoczynnie rozpuszcza się, rozpuszczając się w śluzie nosa w postaci koloidu.W tradycyjnej profilaktyce i leczeniu chorób powszechnie stosuje się antybiotyki.Jednak długotrwałe stosowanie antybiotyków niesie ze sobą nie tylko ukryte ryzyko oporności bakterii i pozostałości leków, ale także powoduje bezpieczeństwo żywności i zanieczyszczenie środowiska.Dlatego opracowanie nie zanieczyszczającego środowiska, nie pozostawiającego pozostałości i bezpiecznego preparatu ograniczającego chorobę ogórka morskiego jest jednym z najgorętszych punktów bieżących badań.

Dimrówczan potasu jest białym, krystalicznym sypkim proszkiem, suchym i pozbawionym smaku.Jest to pierwszy nieantybiotykowy dodatek paszowy zatwierdzony przez Unię Europejską jako zamiennik antybiotyków.Może promować wzrost hodowanych zwierząt, hamować rozwój szkodliwych bakterii i poprawiać środowisko jelitowe. Dwumrówczan potasu może znacząco poprawić wzrost i wydajność organizmów wodnych.

1 Wyniki testu

1.1 Wpływ dimrówczanu potasu w diecie na wzrost i przeżycie ogórka morskiego Apostichopus japonicus

Specyficzne tempo wzrostu Apostichopus japonicus znacząco wzrastało wraz ze wzrostem zawartości dimrówczanu potasu w diecie.Gdy zawartość dimrówczanu potasu w diecie osiągnęła 0,8%, to znaczy, gdy zawartość dimrówczanu potasu w diecie wynosiła 1,0% i 1,2%, właściwe tempo wzrostu Apostichopus japonicus było znacznie wyższe niż w przypadku innych zabiegów, ale nie było znaczącej różnicy (P > 0,05) (tabela 2-2).Wskaźnik przeżycia ogórka morskiego we wszystkich grupach wynosił 100%.

1.2 Wpływ dimrówczanu potasu w diecie na wskaźniki odporności ogórka morskiego Apostichopus japonicus

W porównaniu z grupą kontrolną, różne poziomy dikarboksylanu potasu mogły w różnym stopniu poprawić zdolność fagocytarną celomocytów i produkcję O2 (tabela 2-3).Po dodaniu dimrówczanu potasu w ilości 1,0% i 1,2% aktywność fagocytarna celomocytów i produkcja reaktywnych form tlenu O2 w ogórku morskim była znacznie wyższa niż w grupie kontrolnej, ale nie było znaczących różnic pomiędzy 1% i grupy dimrówczanu potasu o stężeniu 1,2% lub pomiędzy innymi poziomami dimrówczanu potasu i grupą kontrolną.Wraz ze wzrostem zawartości dikarboksylanu potasu w paszy zwiększały się SOD i NOS ogórka morskiego.

1.3 Wpływ dietetycznego dimrówczanu potasu na odporność ogórka morskiego na infekcję brylantową Vibrio

1,4 dnia po prowokacji skumulowana śmiertelność ogórków morskich w grupie kontrolnej wyniosła 46,67%, co było znacznie wyższe niż w grupach 0,4%, 0,6%, 0,8%, 1,0% i 1,2% dimrówczanu potasu (26,67%, 26,67%, 30 %, 30% i 23,33%), ale nie było istotnej różnicy w porównaniu z grupą leczoną 0,2% (38,33%).Śmiertelność ogórków morskich w grupach 0,4%, 0,6%, 0,8%, 1,0% i 1,2% dimrówczanu potasu nie różniła się istotnie.

2. Dyskusja

2.1 Wpływ dikarboksylanu potasu na wzrost ogórka morskiego Apostichopus japonicus

U zwierząt mechanizm działania dikarboksylanu potasu polega głównie na przedostawaniu się do przewodu pokarmowego, poprawie środowiska żołądkowo-jelitowego, regulacji pH i zabijaniu szkodliwych bakterii (Ramli i sunanto, 2005).Ponadto dimrówczan potasu może również sprzyjać wchłanianiu składników odżywczych z paszy oraz poprawiać strawność i stopień wykorzystania paszy przez hodowane zwierzęta.W przypadku stosowania na zwierzętach wodnych eksperymenty wykazały, że dimrówczan potasu może znacząco poprawić wzrost i przeżywalność krewetek (he Suxu, Zhou Zhigang i in., 2006).W tym badaniu wzrost ogórka morskiego (Apostichopus japonicus) był wspomagany przez dodanie dikarboksylanu potasu do paszy, co było zgodne z wynikami stosowania dikarboksylanu potasu u prosiąt i tuczników zgłoszonymi przez firmę Verland.M. (2000).

2.2 Wpływ dikarboksylanu potasu na odporność ogórka morskiego Apostichopus japonicus

Apostichopus japonicus ma taki sam mechanizm obronny jak inne szkarłupnie, którego uzupełnieniem jest komórkowa i niekomórkowa (humoralna) odpowiedź immunologiczna.Służy głównie do identyfikacji i eliminacji ciał obcych dostających się do organizmu zwierzęcia lub przekształcenia ciał obcych w nieszkodliwe substancje i leczenia ran.Komórkową odpowiedź immunologiczną szkarłupni uzupełniają różne celomocyty, które tworzą system obronny szkarłupni.Do głównych funkcji tych komórek należy fagocytoza, reakcja cytotoksynowa i wytwarzanie substancji przeciwbakteryjnych na poziomie krzepnięcia (Kudriavtsev, 2000).W procesie fagocytozy celomocyty mogą być indukowane przez bakterie lub składniki ściany komórkowej bakterii w celu wytworzenia reaktywnych form tlenu (ROS), w tym nie, H2O2, och i O2 -.W tym doświadczeniu dodanie do diety 1,0% i 1,2% dikarboksylanu potasu znacząco zwiększyło aktywność fagocytarną celomocytów i produkcję reaktywnych form tlenu.Jednakże mechanizm dimrówczanu potasu zwiększający aktywność fagocytarną i produkcję O2 wymaga dalszych badań.

2.3 Wpływ dikarboksylanu potasu na florę jelitową ogórka morskiego Apostichopus japonicus

Dikarboksylan potasu może zostać rozłożony na kwas mrówkowy i mrówczan w środowisku słabo zasadowym i przedostać się do komórek drobnoustrojów przez błonę komórkową.Może zmieniać środowisko życia szkodliwych mikroorganizmów, takich jak Escherichia coli i Salmonella, zmieniając wartość pH wewnątrz komórek i zapobiegając ich rozmnażaniu, w celu regulacji równowagi mikroekologicznej jelit (eidelsburger, 1998).Wpływ dikarboksylanu potasu na mikroflorę jelitową, makroskopowo, H + powstający w wyniku rozkładu dikarboksylanu potasu obniża wartość pH w jelitach i hamuje rozwój mikroflory jelitowej.Mikroskopowo H + wnika do komórek bakteryjnych przez błonę komórkową, bezpośrednio niszczy aktywność enzymów wewnątrzkomórkowych, wpływa na metabolizm białek drobnoustrojów i kwasów nukleinowych oraz odgrywa rolę w sterylizacji (Roth, 1998).Wyniki wykazały, że dimrówczan potasu miał niewielki wpływ na całkowitą liczbę bakterii jelitowych ogórka morskiego, ale mógł znacząco hamować liczbę Vibrio.

2.4 Wpływ dikarboksylanu potasu na odporność na choroby ogórka morskiego Apostichopus japonicus

Vibrio splendens to bakteria chorobotwórcza powodująca zespół gnicia skóry ogórka morskiego, który jest szkodliwy dla produkcji i uprawy ogórka morskiego.Doświadczenie to wykazało, że dodatek dikarboksylanu potasu do paszy zmniejsza śmiertelność ogórków morskich zakażonych Vibrio genialnym.Może to być związane z hamującym działaniem dimrówczanu potasu na Vibrio.

3 Wniosek

Wyniki wykazały, że dimrówczan potasu w diecie miał istotny wpływ na wzrost Apostichopus japonicus, miał pozytywny wpływ na nieswoistą odporność Apostichopus japonicus oraz wzmacniał odporność humoralną i komórkową Apostichopus japonicus.Dodatek dikarboksylanu potasu w diecie znacząco zmniejszył liczbę szkodliwych bakterii w jelitach ogórka morskiego oraz zwiększył odporność na choroby ogórka morskiego zakażonego Vibrio genialny.Podsumowując, dikarboksylan potasu można stosować jako środek wzmacniający odporność w paszy ogórków morskich, a odpowiednia dawka dikarboksylanu potasu wynosi 1,0%.