Kültür ölçeğinin genişlemesi ve kültür yoğunluğunun artmasıyla birlikte Apostichopus japonicus hastalığı giderek önem kazanmış ve su ürünleri yetiştiriciliği sektörüne ciddi kayıplar getirmiştir.Apostichopus japonicus hastalıklarına esas olarak bakteriler, virüsler ve siliatlar neden olur; bunların arasında Vibrio Brilliant'ın neden olduğu deri çürüklüğü sendromu en ciddi olanıdır.Hastalığın ağırlaşmasıyla birlikte Apostichopus japonicus'un vücut duvarında ülserler oluşur, mavi ve beyaz lekeler oluşur ve sonunda kendi kendine eriyip kolloid gibi burun mukusuna karışarak ölür.Geleneksel hastalıkların önlenmesi ve tedavisinde antibiyotikler yaygın olarak kullanılmaktadır.Ancak uzun süreli antibiyotik kullanımı yalnızca bakteri direnci ve ilaç kalıntıları gibi gizli tehlikeleri beraberinde getirmekle kalmıyor, aynı zamanda gıda güvenliğini ve çevre kirliliğini de beraberinde getiriyor.Bu nedenle, deniz hıyarı hastalığını azaltmak için kirletici olmayan, kalıntı bırakmayan, güvenli bir preparatın geliştirilmesi, mevcut araştırmaların sıcak noktalarından biridir.

Potasyum diformat beyaz kristalimsi gevşek bir tozdur, kuru ve tatsızdır.Avrupa Birliği tarafından antibiyotiklerin yerine geçmesi onaylanan ilk antibiyotik olmayan yem katkı maddesidir.Kültür hayvanlarının büyümesini teşvik edebilir, zararlı bakterilerin büyümesini engelleyebilir ve bağırsak ortamını iyileştirebilir, Potasyum diformat suda yaşayan organizmaların büyümesini ve verimini önemli ölçüde artırabilir.

1 Test sonuçları

1.1 Diyetteki potasyum diformatın deniz hıyarının büyümesi ve hayatta kalması üzerindeki etkileri Apostichopus japonicus

Apostichopus japonicus'un spesifik büyüme oranı, diyetteki potasyum diformat içeriğinin artmasıyla önemli ölçüde arttı.Diyetteki potasyum diformat içeriği %0,8'e ulaştığında, yani diyetteki potasyum diformat içeriği %1,0 ve %1,2 olduğunda, Apostichopus japonicus'un spesifik büyüme oranı diğer tedavilere göre önemli ölçüde daha yüksekti, ancak anlamlı bir fark yoktu (P) > 0,05) (tablo 2-2).Deniz hıyarının hayatta kalma oranı tüm gruplarda %100 idi.

1.2 Diyetteki potasyum diformatın deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un bağışıklık indeksleri üzerindeki etkileri

Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, farklı seviyelerde potasyum dikarboksilat, sölomositlerin fagositik kapasitesini ve O2 üretimini farklı derecelerde geliştirebildi (tablo 2-3).Potasyum diformat %1,0 ve %1,2 oranında eklendiğinde, deniz hıyarındaki sölomositlerin fagositik aktivitesi ve reaktif oksijen türlerinin O2 üretimi kontrol grubundakilere göre önemli ölçüde daha yüksekti, ancak %1 ile %1 ve %1,2 arasında önemli bir fark yoktu. %1,2 potasyum diformat grupları veya diğer potasyum diformat seviyeleri ile kontrol grubu arasında.Yemdeki potasyum dikarboksilat içeriğinin artmasıyla deniz hıyarının SOD ve NOS değerleri de arttı.

1.3 Diyetteki potasyum diformatın deniz hıyarının Vibrio parlak enfeksiyonuna karşı direnci üzerindeki etkisi

Tehditten 1,4 gün sonra, kontrol grubundaki deniz hıyarının kümülatif ölüm oranı %46,67 idi; bu oran %0,4, %0,6, %0,8, %1,0 ve %1,2 potasyum diformat gruplarına göre önemli ölçüde daha yüksekti (%26,67, %26,67, 30). %, %30 ve %23,33, ancak %0,2 tedavi grubuyla (%38,33) anlamlı bir fark yoktu.%0,4, %0,6, %0,8, %1,0 ve %1,2 potasyum diformat gruplarında deniz hıyarlarının ölüm oranlarında anlamlı bir fark bulunmadı.

2. Tartışma

2.1 Potasyum dikarboksilatın deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un büyümesi üzerindeki etkisi

Hayvanlarda potasyum dikarboksilatın etki mekanizması esas olarak gastrointestinal sisteme girmek, gastrointestinal ortamı iyileştirmek, pH'ı düzenlemek ve zararlı bakterileri öldürmektir (Ramli ve Sunto, 2005).Ek olarak, potasyum diformat yemdeki besin maddelerinin emilimini de destekleyebilir ve kültür hayvanlarının sindirilebilirliğini ve kullanım oranını iyileştirebilir.Suda yaşayan hayvanlara uygulandığında deneyler, potasyum diformatın karideslerin büyümesini ve hayatta kalma oranını önemli ölçüde artırabildiğini göstermiştir (Suxu, Zhou Zhigang, ve diğerleri, 2006).Bu çalışmada, deniz hıyarının (Apostichopus japonicus) büyümesi, yeme potasyum dikarboksilat ilave edilerek desteklendi; bu, verland tarafından bildirilen domuz yavrularında ve bitirme domuzlarında potasyum dikarboksilat uygulamasının sonuçlarıyla tutarlıydı.M (2000).

2.2 Potasyum dikarboksilatın deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un bağışıklığı üzerindeki etkisi

Apostichopus japonicus, hücresel ve hücresel olmayan (humoral) bağışıklık tepkisi ile tamamlanan diğer derisi dikenlilerle aynı savunma mekanizmasına sahiptir.Esas olarak hayvan vücuduna giren yabancı cisimleri tespit etmek ve ortadan kaldırmak veya yabancı cisimleri zararsız maddelere dönüştürmek ve yaraları onarmak için kullanılır.Derisi dikenlilerin hücresel bağışıklık tepkisi, derisi dikenlilerin savunma sistemini oluşturan çeşitli sölomositler tarafından tamamlanır.Bu hücrelerin ana işlevleri arasında fagositoz, sitotoksin reaksiyonu ve pıhtılaşma düzeyinde antibakteriyel maddelerin üretimi yer alır (kudriavtsev, 2000).Fagositoz sürecinde sölomositler, H2O2, oh ve O2- dahil olmak üzere reaktif oksijen türlerini (ROS) üretmek üzere bakteri veya bakteriyel hücre duvarı bileşenleri tarafından uyarılabilir.Bu deneyde diyete %1,0 ve %1,2 potasyum dikarboksilat eklenmesi, sölomositlerin fagositik aktivitesini ve reaktif oksijen türlerinin üretimini önemli ölçüde arttırdı.Ancak potasyum diformatın fagositik aktiviteyi ve O2 – üretimini artırma mekanizmasının daha fazla araştırılması gerekmektedir.

2.3 Potasyum dikarboksilatın deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un bağırsak florası üzerindeki etkisi

Potasyum dikarboksilat zayıf alkali ortamda formik asit ve formata ayrışabilir ve hücre zarı yoluyla mikrobiyal hücrelere girebilir.Bağırsak mikroekolojik dengesini düzenleyecek şekilde, hücrelerin içindeki pH değerini değiştirerek ve çoğalmalarını engelleyerek Escherichia coli ve Salmonella gibi zararlı mikroorganizmaların yaşam ortamını değiştirebilmektedir (Eidelsburger, 1998).Potasyum dikarboksilatın bağırsak mikroflorası üzerindeki etkisi, makroskobik olarak, potasyum dikarboksilatın parçalanmasıyla üretilen H+, bağırsaktaki pH değerini düşürür ve bağırsak mikroflorasının büyümesini engeller.Mikroskobik olarak H+, hücre zarından bakteri hücrelerine girer, hücre içi enzimlerin aktivitesini doğrudan yok eder, mikrobiyal protein ve nükleik asit metabolizmasını etkiler ve sterilizasyonda rol oynar (Roth, 1998).Sonuçlar, potasyum diformatın deniz hıyarının toplam bağırsak bakterileri üzerinde çok az etkisi olduğunu ancak Vibrio sayısını önemli ölçüde engelleyebildiğini gösterdi.

2.4 Potasyum dikarboksilatın deniz hıyarının hastalık direncine etkisi Apostichopus japonicus

Vibrio splendens, deniz hıyarı üretimi ve yetiştiriciliğine zararlı olan deniz hıyarının deri çürüklüğü sendromunun patojenik bakterisidir.Bu deney, yeme potasyum dikarboksilat eklenmesinin, Vibrio Brilliant ile enfekte edilmiş deniz hıyarının ölüm oranını azalttığını kanıtladı.Bu, potasyum diformatın Vibrio üzerindeki inhibitör etkisi ile ilişkili olabilir.

3 Sonuç

Sonuçlar, diyetteki potasyum diformatın Apostichopus japonicus'un büyümesi üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğunu, Apostichopus japonicus'un spesifik olmayan bağışıklığı üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğunu ve Apostichopus japonicus'un humoral ve hücresel bağışıklığını arttırdığını gösterdi.Diyete potasyum dikarboksilat eklenmesi, deniz hıyarının bağırsaklarındaki zararlı bakteri sayısını önemli ölçüde azalttı ve Vibrio Brilliant ile enfekte edilmiş deniz hıyarının hastalıklara karşı direncini artırdı.Sonuç olarak, potasyum dikarboksilat deniz hıyarı yemlerinde bağışıklık arttırıcı olarak kullanılabilir ve potasyum dikarboksilatın uygun dozajı %1,0'dir.