Met de uitbreiding van de cultuurschaal en de toename van de cultuurdichtheid is de ziekte van Apostichopus japonicus steeds belangrijker geworden, wat ernstige verliezen voor de aquacultuursector heeft veroorzaakt.De ziekten van Apostichopus japonicus worden voornamelijk veroorzaakt door bacteriën, virussen en ciliaten, waarvan het huidrotsyndroom veroorzaakt door Vibrio briljant de ernstigste is.Met de verergering van de ziekte gaat de lichaamswand van Apostichopus japonicus zweren, waardoor blauwe en witte vlekken ontstaan, en uiteindelijk lost het zichzelf op en lost het op in neusslijm als colloïd.Bij de traditionele ziektepreventie en -behandeling worden antibiotica op grote schaal gebruikt.Maar langdurig gebruik van antibiotica brengt niet alleen het verborgen gevaar van bacteriële resistentie en medicijnresten met zich mee, maar brengt ook voedselveiligheid en milieuvervuiling met zich mee.Daarom is de ontwikkeling van een niet-vervuilend, residuvrij en veilig preparaat om de ziekte van zeekomkommer te verminderen een van de hotspots van het huidige onderzoek.

Kaliumdiformaat is een wit kristallijn, los poeder, droog en smaakloos.Het is het eerste niet-antibiotische toevoegingsmiddel dat door de Europese Unie is goedgekeurd ter vervanging van antibiotica.Het kan de groei van gekweekte dieren bevorderen, de groei van schadelijke bacteriën remmen en het darmmilieu verbeteren. Kaliumdiformiaat kan de groei en opbrengst van waterorganismen aanzienlijk verbeteren.

1 Testresultaten

1.1 Effecten van kaliumdiformiaat via de voeding op de groei en overleving van zeekomkommer Apostichopus japonicus

De specifieke groeisnelheid van Apostichopus japonicus nam aanzienlijk toe met de toename van het kaliumdiformiaatgehalte in de voeding.Toen het kaliumdiformaatgehalte in de voeding 0,8% bereikte, dat wil zeggen wanneer het kaliumdiformaatgehalte in de voeding 1,0% en 1,2% bedroeg, was de specifieke groeisnelheid van Apostichopus japonicus aanzienlijk hoger dan die van andere behandelingen. Maar er was geen significant verschil (P > 0,05) (tabel 2-2).Het overlevingspercentage van zeekomkommer was in alle groepen 100%.

1.2 Effecten van kaliumdiformaat uit de voeding op de immuunindexen van zeekomkommer Apostichopus japonicus

Vergeleken met de controlegroep zouden verschillende niveaus van kaliumdicarboxylaat de fagocytische capaciteit van coelomocyten en de productie van O2 kunnen verbeteren – in verschillende mate (tabel 2-3).Wanneer kaliumdiformiaat werd toegevoegd in een dosis van 1,0% en 1,2%, waren de fagocytische activiteit van coelomocyten en de productie van reactieve zuurstofsoorten O2 – in zeekomkommer aanzienlijk hoger dan die in de controlegroep, maar er waren geen significante verschillen tussen de 1% en de 1,2% kaliumdiformiaatgroepen, of tussen andere niveaus van kaliumdiformiaat en de controlegroep.Met de toename van het kaliumdicarboxylaatgehalte in het voer namen de SOD en NOS van zeekomkommer toe.

1.3 Effect van kaliumdiformiaat via de voeding op de resistentie van zeekomkommer tegen Vibrio Brilliant-infectie

1,4 dagen na de uitdaging bedroeg de cumulatieve mortaliteit van zeekomkommer in de controlegroep 46,67%, wat aanzienlijk hoger was dan die in de 0,4%, 0,6%, 0,8%, 1,0% en 1,2% kaliumdiformiaatgroepen (26,67%, 26,67%, 30%). %, 30% en 23,33%), maar er was geen significant verschil met de behandelingsgroep van 0,2% (38,33%).De mortaliteit van zeekomkommer in de 0,4%, 0,6%, 0,8%, 1,0% en 1,2% kaliumdiformiaatgroepen vertoonde geen significant verschil.

2. Discussie

2.1 Effect van kaliumdicarboxylaat op de groei van zeekomkommer Apostichopus japonicus

Bij dieren bestaat het werkingsmechanisme van kaliumdicarboxylaat voornamelijk uit het binnendringen van het maagdarmkanaal, het verbeteren van het maagdarmmilieu, het reguleren van de pH en het doden van schadelijke bacteriën (Ramli en Sunanto, 2005).Bovendien kan kaliumdiformaat ook de opname van voedingsstoffen in voer bevorderen en de verteerbaarheid en benuttingsgraad van gekweekte dieren verbeteren.Bij de toepassing van waterdieren hebben experimenten aangetoond dat kaliumdiformaat de groei en overlevingskans van garnalen aanzienlijk kan verbeteren (he Suxu, Zhou Zhigang, et al., 2006).In dit onderzoek werd de groei van zeekomkommer (Apostichopus japonicus) bevorderd door kaliumdicarboxylaat aan het voer toe te voegen, wat consistent was met de door Verland gerapporteerde resultaten van kaliumdicarboxylaattoediening bij biggen en vleesvarkens.M (2000).

2.2 Effect van kaliumdicarboxylaat op de immuniteit van zeekomkommer Apostichopus japonicus

Apostichopus japonicus heeft hetzelfde afweermechanisme als andere stekelhuidigen, dat wordt aangevuld door een cellulaire en niet-cellulaire (humorale) immuunrespons.Het wordt voornamelijk gebruikt om vreemde lichamen die het dierlijk lichaam binnendringen te identificeren en te elimineren, of om vreemde lichamen in onschadelijke stoffen om te zetten, en om wonden te herstellen.De cellulaire immuunrespons van stekelhuidigen wordt aangevuld door een verscheidenheid aan coelomocyten, die het afweersysteem van stekelhuidigen vormen.De belangrijkste functies van deze cellen omvatten fagocytose, cytotoxinereactie en de productie van antibacteriële stoffen op stollingsniveau (kudriavtsev, 2000).Tijdens het fagocytoseproces kunnen coelomocyten door bacteriën of bacteriële celwandcomponenten worden geïnduceerd om reactieve zuurstofsoorten (ROS) te produceren, waaronder no, H2O2, oh en O2 -.In dit experiment verhoogde het toevoegen van 1,0% en 1,2% kaliumdicarboxylaat aan het dieet de fagocytische activiteit van coelomocyten en de productie van reactieve zuurstofsoorten aanzienlijk.Het mechanisme waardoor kaliumdiformiaat de fagocytische activiteit en O2-productie verhoogt, moet echter verder worden bestudeerd.

2.3 Effect van kaliumdicarboxylaat op de darmflora van zeekomkommer Apostichopus japonicus

Kaliumdicarboxylaat kan in de zwak alkalische omgeving worden ontleed tot mierenzuur en formiaat en via het celmembraan de microbiële cellen binnendringen.Het kan de leefomgeving van schadelijke micro-organismen zoals Escherichia coli en Salmonella veranderen door de pH-waarde in de cellen te veranderen en hun voortplanting te voorkomen, om zo het micro-ecologische evenwicht in de darmen te reguleren (eidelsburger, 1998).Het effect van kaliumdicarboxylaat op de darmmicroflora. Macroscopisch verlaagt de H+, geproduceerd door de afbraak van kaliumdicarboxylaat, de pH-waarde in de darm en remt de groei van de darmmicroflora.Microscopisch gezien dringt H+ de bacteriële cellen binnen via het celmembraan, vernietigt direct de activiteit van intracellulaire enzymen, beïnvloedt het metabolisme van microbieel eiwit en nucleïnezuur en speelt een rol bij sterilisatie (Roth, 1998).Uit de resultaten bleek dat kaliumdiformiaat weinig effect had op de totale darmbacteriën van zeekomkommer, maar het aantal Vibrio wel significant kon remmen.

2.4 Effect van kaliumdicarboxylaat op de ziekteresistentie van zeekomkommer Apostichopus japonicus

Vibrio splendens is de pathogene bacterie van het huidrotsyndroom van zeekomkommer, wat schadelijk is voor de productie en teelt van zeekomkommer.Dit experiment bewees dat het toevoegen van kaliumdicarboxylaat aan het voer de sterfte van met Vibrio briljant geïnfecteerde zeekomkommers verminderde.Dit kan verband houden met het remmende effect van kaliumdiformaat op Vibrio.

3 Conclusie

De resultaten toonden aan dat kaliumdiformaat uit de voeding een significant effect had op de groei van Apostichopus japonicus, een positief effect had op de niet-specifieke immuniteit van Apostichopus japonicus en de humorale en cellulaire immuniteit van Apostichopus japonicus versterkte.De toevoeging van kaliumdicarboxylaat aan het dieet verminderde het aantal schadelijke bacteriën in de darmen van zeekomkommer aanzienlijk en verhoogde de ziekteresistentie van zeekomkommer die besmet was met Vibrio briljant.Concluderend kan kaliumdicarboxylaat worden gebruikt als immuunversterker in zeekomkommervoer, en de juiste dosering kaliumdicarboxylaat is 1,0%.