بتائین که اغلب با ویتامین اشتباه گرفته می شود، نه یک ویتامین است و نه حتی یک ماده مغذی ضروری.با این حال، تحت شرایط خاص، افزودن بتائین به فرمول خوراک می تواند مزایای قابل توجهی به همراه داشته باشد.

بتائین یک ترکیب طبیعی است که در بیشتر موجودات زنده یافت می شود.گندم و چغندر قند دو گیاه رایجی هستند که حاوی سطوح بالایی از بتائین هستند.بتائین خالص زمانی که در محدوده مجاز استفاده شود ایمن در نظر گرفته می شود.از آنجایی که بتائین دارای خواص عملکردی خاصی است و می تواند تحت شرایط خاص به یک ماده مغذی (یا افزودنی) ضروری تبدیل شود، بتائین خالص به طور فزاینده ای به رژیم غذایی خوک و طیور اضافه می شود.با این حال، برای استفاده بهینه، مهم است که بدانید چه مقدار بتائین برای افزودن بهینه است.

1. بتائین در بدن

در بیشتر موارد، حیوانات قادر به سنتز بتائین برای رفع نیازهای بدن خود هستند.روش سنتز بتائین به عنوان اکسیداسیون ویتامین کولین شناخته می شود.نشان داده شده است که افزودن بتائین خالص به خوراک باعث صرفه جویی در مصرف کولین گران قیمت می شود.بتائین به عنوان یک اهداکننده متیل، می تواند جایگزین متیونین گران قیمت نیز شود.بنابراین افزودن بتائین به خوراک می تواند نیاز به متیونین و کولین را کاهش دهد.

بتائین همچنین می تواند به عنوان یک عامل ضد کبد چرب استفاده شود.در برخی از مطالعات، رسوب چربی لاشه در خوک های در حال رشد با افزودن تنها 0.125 درصد بتائین به خوراک 15 درصد کاهش یافت.در نهایت، نشان داده شده است که بتائین قابلیت هضم مواد مغذی را بهبود می بخشد زیرا محافظت اسمزی برای باکتری های روده ایجاد می کند و در نتیجه یک محیط گوارشی پایدارتر ایجاد می کند.البته مهم ترین نقش بتائین جلوگیری از کم آبی سلولی است، اما این امر اغلب بدیهی تلقی می شود و نادیده گرفته می شود.

2. بتائین از کم آبی بدن جلوگیری می کند

بتائین را می توان در مواقع کم آبی بیش از حد مصرف کرد، نه با استفاده از عملکرد آن به عنوان دهنده متیل، بلکه با استفاده از بتائین برای تنظیم هیدراتاسیون سلولی.در شرایط استرس گرمایی، سلول ها با تجمع یون های معدنی مانند سدیم، پتاسیم، کلرید و عوامل اسمزی آلی مانند بتائین پاسخ می دهند.در این مورد، بتائین قوی ترین ترکیب است زیرا هیچ اثر منفی در ایجاد بی ثباتی پروتئین ندارد.بتائین به عنوان یک تنظیم کننده اسمزی می تواند از کلیه ها در برابر آسیب غلظت بالای الکترولیت ها و اوره محافظت کند، عملکرد ماکروفاژها را بهبود بخشد، تعادل آب در روده را تنظیم کند، از مرگ زودرس سلول ها جلوگیری کند و جنین ها تا حدودی زنده بمانند.

از نقطه نظر عملی گزارش شده است که افزودن بتائین به خوراک می تواند از آتروفی پرزهای روده جلوگیری کرده و فعالیت آنزیم های پروتئولیتیک را افزایش دهد و در نتیجه سلامت روده خوکچه های از شیر گرفته شده را ارتقاء دهد.عملکرد مشابهی نیز با افزودن بتائین به خوراک طیور در زمانی که طیور از کوکسیدیوز رنج می برند، سلامت روده را بهبود می بخشد.

3. مشکل را در نظر بگیرید

افزودن بتائین خالص به جیره می تواند اندکی هضم مواد مغذی را بهبود بخشد، رشد را تقویت کند و تبدیل خوراک را بهبود بخشد.علاوه بر این، افزودن بتائین به خوراک طیور ممکن است منجر به کاهش چربی لاشه و افزایش گوشت سینه شود.البته تاثیر دقیق توابع فوق بسیار متغیر است.علاوه بر این، در شرایط عملی، بتائین در مقایسه با متیونین، فراهمی زیستی نسبی قابل قبولی 60٪ دارد.به عبارت دیگر، 1 کیلوگرم بتائین می تواند جایگزین افزودن 0.6 کیلوگرم متیونین شود.در مورد کولین، تخمین زده می‌شود که بتائین می‌تواند جایگزین حدود 50 درصد کولین در خوراک جوجه‌های گوشتی و 100 درصد کولین در خوراک مرغ‌های تخم‌گذار شود.

حیواناتی که کم آب هستند بیشترین بهره را از بتائین می برند که می تواند کمک بزرگی باشد.این شامل: حیوانات تحت استرس گرما، به ویژه جوجه های گوشتی در تابستان.خروس های شیرده که تقریباً همیشه آب کافی برای مصرف نمی نوشند.همه حیواناتی که آب نمک می نوشندبرای تمام گونه های حیوانی که شناسایی شده اند از بتائین بهره مند هستند، ترجیحاً بیش از 1 کیلوگرم بتائین به ازای هر تن خوراک کامل اضافه نشود.اگر مقدار افزودنی توصیه شده بیشتر شود، با افزایش دوز، کارایی کاهش می یابد