انواع استراتژی های تغذیه ای به طور مداوم برای بهبود کیفیت گوشت جوجه های گوشتی آزمایش می شود.بتائین دارای خواص ویژه ای برای بهبود کیفیت گوشت است، زیرا نقش مهمی در تنظیم تعادل اسمزی، متابولیسم مواد مغذی و ظرفیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی ایفا می کند.اما در چه شکلی باید ارائه شود تا از تمام مزایای آن استفاده شود؟

در مطالعه اخیر منتشر شده در Poultry Science، محققان سعی کردند با مقایسه عملکرد رشد جوجه های گوشتی و کیفیت گوشت با 2 شکل به سوال فوق پاسخ دهند.بتائین: بتائین بی آب و هیدروکلراید بتائین.

بتائین عمدتاً به عنوان یک افزودنی خوراک به شکل خالص شده شیمیایی موجود است.محبوب ترین اشکال بتائین خوراکی بتائین بی آب و بتائین هیدروکلراید هستند.با افزایش مصرف گوشت مرغ، روش های پرورش فشرده در تولید جوجه های گوشتی برای بهبود بهره وری معرفی شده است.با این حال، این تولید فشرده ممکن است اثرات منفی مانند رفاه ضعیف و کاهش کیفیت گوشت بر جوجه‌های گوشتی داشته باشد.

جایگزین موثر آنتی بیوتیک در طیور

تناقض مربوطه این است که بهبود استانداردهای زندگی به این معنی است که مصرف کنندگان انتظار طعم بهتر و کیفیت بهتر محصولات گوشتی را دارند.از این رو، انواع استراتژی های تغذیه ای برای بهبود کیفیت گوشت جوجه های گوشتی که بتائین به دلیل عملکردهای تغذیه ای و فیزیولوژیکی مورد توجه قابل توجهی قرار گرفته است، تلاش شده است.

بی آب در مقابل هیدروکلراید

منابع رایج بتائین چغندر قند و محصولات جانبی آن مانند ملاس هستند.با این وجود، بتائین همچنین به عنوان یک افزودنی خوراک با محبوب ترین شکل های خوراک در دسترس استبتائینبی آب بودن بتائین و هیدروکلراید بتائین.

به طور کلی، بتائین به عنوان یک اهداکننده متیل، نقش مهمی در تنظیم تعادل اسمزی، متابولیسم مواد مغذی و ظرفیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی ایفا می کند.بتائین بی آب به دلیل ساختارهای مولکولی متفاوت در مقایسه با هیدروکلراید بتائین حلالیت بیشتری در آب نشان می دهد و در نتیجه ظرفیت اسمزی آن افزایش می یابد.برعکس، هیدروکلراید بتائین باعث کاهش pH در معده می شود، در نتیجه به طور بالقوه بر جذب مواد مغذی در حالتی متفاوت از بتائین بی آب تأثیر می گذارد.

رژیم های غذایی

این مطالعه با هدف بررسی اثر دو شکل بتائین (بتایین بی آب و بتائین هیدروکلراید) بر عملکرد رشد، کیفیت گوشت و ظرفیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی انجام شد.در مجموع 400 جوجه گوشتی نر تازه جوجه ریزی شده به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند و طی یک آزمایش تغذیه 52 روزه با 5 جیره تغذیه شدند.

2 منبع بتائین به صورت equimolar فرموله شدند.رژیم های غذایی به شرح زیر بود.
کنترل: جوجه های گوشتی در گروه شاهد با جیره پایه ذرت- سویا تغذیه شدند
رژیم غذایی بدون آب بتائین: رژیم غذایی پایه حاوی 2 غلظت 500 و 1000 میلی گرم بر کیلوگرم بتائین بدون آب
جیره هیدروکلراید بتائین: جیره پایه مکمل با 2 سطح غلظت 642.23 و 1284.46 میلی گرم بر کیلوگرم هیدروکلراید بتائین.

عملکرد رشد و عملکرد گوشت

در این مطالعه، رژیم غذایی مکمل با دوز بالا بتائین بی آب به طور قابل توجهی افزایش وزن، مصرف خوراک، کاهش FCR و افزایش عملکرد ماهیچه سینه و ران را در مقایسه با گروه شاهد و هیدروکلراید بتائین افزایش داد.افزایش عملکرد رشد همچنین با افزایش رسوب پروتئین مشاهده شده در ماهیچه سینه همراه بود: بتائین بی آب با دوز بالا به طور قابل توجهی (4.7٪) محتوای پروتئین خام در ماهیچه سینه را افزایش داد در حالی که هیدروکلراید بتائین با دوز بالا به طور عددی محتوای پروتئین خام ماهیچه سینه را افزایش داد. (با 3.9 درصد).

پیشنهاد شد که این اثر ممکن است به این دلیل باشد که بتائین می‌تواند در چرخه متیونین شرکت کند تا با عمل به عنوان دهنده متیل، متیونین را ذخیره کند، بنابراین می‌توان از متیونین بیشتری برای سنتز پروتئین ماهیچه‌ای استفاده کرد.همین انتساب به نقش بتائین در تنظیم بیان ژن میوژنیک و مسیر سیگنالینگ فاکتور رشد شبه انسولین-1 که به افزایش رسوب پروتئین عضلانی کمک می کند نیز داده شد.

علاوه بر این، مشخص شد که بتائین بی آب طعم شیرینی دارد، در حالی که بتائین هیدروکلراید طعم تلخی دارد، که ممکن است بر خوش طعمی خوراک و مصرف خوراک جوجه های گوشتی تأثیر بگذارد.علاوه بر این، فرآیند هضم و جذب مواد مغذی به اپیتلیوم روده دست نخورده وابسته است، بنابراین ظرفیت اسمزی بتائین ممکن است بر قابلیت هضم تأثیر مثبت بگذارد.بتائین بی آب به دلیل حلالیت بالاتر ظرفیت اسمزی بهتری نسبت به بتائین هیدروکلراید نشان می دهد.بنابراین، جوجه های گوشتی تغذیه شده با بتائین بی آب ممکن است قابلیت هضم بهتری نسبت به جوجه های تغذیه شده با بتائین هیدروکلراید داشته باشند.

گلیکولیز بی هوازی پس از مرگ عضلانی و ظرفیت آنتی اکسیدانی دو شاخص مهم کیفیت گوشت هستند.پس از خونریزی، قطع شدن اکسیژن، متابولیسم عضلانی را تغییر می دهد.سپس گلیکولیز بی هوازی ناگزیر رخ می دهد و باعث تجمع اسید لاکتیک می شود.

در این مطالعه، یک رژیم غذایی مکمل با دوز بالا بتائین بی آب به طور قابل توجهی محتوای لاکتات را در ماهیچه سینه کاهش داد.تجمع اسید لاکتیک دلیل اصلی کاهش pH ماهیچه پس از کشتار است.PH بالاتر ماهیچه سینه با مکمل‌های بتائین با دوز بالا در این مطالعه نشان داد که بتائین می‌تواند بر گلیکولیز پس از مرگ عضلانی برای کاهش تجمع لاکتات و دناتوره شدن پروتئین تأثیر بگذارد، که به نوبه خود از دست دادن قطره را کاهش می‌دهد.

اکسیداسیون گوشت، به ویژه پراکسیداسیون لیپیدی، یکی از دلایل مهم بدتر شدن کیفیت گوشت است که ارزش غذایی را کاهش می دهد و در عین حال مشکلات بافتی را ایجاد می کند.در این مطالعه یک رژیم غذایی مکمل با دوز بالا بتائین به طور قابل توجهی محتوای MDA را در عضلات سینه و ران کاهش داد، که نشان می دهد بتائین می تواند آسیب اکسیداتیو را کاهش دهد.

بیان mRNA ژن های آنتی اکسیدانی (Nrf2 و HO-1) در گروه بتائین بی آب نسبت به رژیم غذایی هیدروکلراید بتائین تنظیم مثبت تر بود که مربوط به بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی عضلانی است.

دوز توصیه شده

از این مطالعه، محققان به این نتیجه رسیدند که بتائین بی آب، اثرات بهتری نسبت به هیدروکلراید بتائین در بهبود عملکرد رشد و عملکرد ماهیچه سینه در جوجه های گوشتی نشان می دهد.بتائین بی آب (1000 میلی گرم/کیلوگرم) یا مکمل هیدروکلرید بتائین هم مولار نیز می تواند کیفیت گوشت جوجه های گوشتی را با کاهش محتوای لاکتات برای افزایش pH نهایی ماهیچه ها، تأثیر بر توزیع آب گوشت برای کاهش از دست دادن قطره قطره، و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی عضلانی، بهبود بخشد.با توجه به عملکرد رشد و کیفیت گوشت، 1000 میلی گرم بر کیلوگرم بتائین بی آب برای جوجه های گوشتی توصیه شد.